برای دیدن یک لحظه در نگین نگات

       هزار گونه  در آیینه ها نگاه کردم

       سکوت بود ودو چشمی که گم شدی دروی

       و یک فسانهء نا گفته های پر دردم

       نفس نفس به هوای تو زنده ام ورنه

       ز بعد رفتن تو شهر از هوا خالیست

       تو نیستی که بگویم چه حالتی دارم

       گلوی ملتهبم از تْن صدا خالیست         از فرشته جان ضیایی